33 fakty o mnie na 33 urodziny

Uwielbiam chodzić. Gdyby tylko się dało – wszędzie chodziłabym na piechotę.
Nie mam ani jednego siwego włosa i nigdy też nie farbowałam włosów „po całości”. Jedynymi włosowymi eksperymentami były te z ich długością oraz ombre i sombre kilka lat temu. Mój obecny kolor włosów jest w 100% naturalny.
Mam koszmarny charakter pisma. Czasem sama nie potrafię odczytać tego, co napisałam.
W podstawówce marzyłam o karierze siatkarki. Niestety, mając 163 cm wzrostu na marzeniach się skończyło.
Niemal do ostatniej chwili byłam zdecydowana studiować psychologię. Drugą opcją była polonistyka. Ostatecznie padło na dziennikarstwo. Nie polecam.
Jeśli miałabym do końca życia jeść tylko jedną potrawę to byłaby to pizza.
Uwielbiam kawę, ale tylko czarną i bez cukru.
Moją pierwszą rośliną był kaktus, którego dostałam od koleżanki w podstawówce. Rozrósł się tak, że rozsadził ceramiczną doniczkę, a jego przesadzanie, ze względu na ogrom małych kolców, było prawdziwym wyzwaniem.
Moją ulubioną Spice Girl była Victoria.
Kawę i herbatę zawsze leję w kubku „do pełna”. Nie znoszę niepełnej szklanki.
Mam specyficzne poczucie humoru. Bawią mnie suchary i czarny humor. Śmieszą mnie też krążące w sieci żarty o 30-latkach, bo choćby nie wiem jak zaklinać rzeczywistość, większość z nich to prawda.

Nauczyłam się czytać w wieku 5 lat, a jedną z pierwszych książek, które przeczytałam była „Zima Muminków”. Do dziś mam sentyment do tej bajki.
Nie lubię pożyczać nikomu książek. Wyjątek stanowi najbliższa rodzina, ale i tak zawsze się trzęsę, żeby książka wróciła do mnie w nienagannym stanie.
Do niedawna uwielbiałam oglądać KSW. Teraz jakoś trudno mi pojąć, co też mnie w tym sporcie fascynowało.
Zawsze chciałam mieć starszego brata. Mam młodszą siostrę.
Od kilku lat nie maluję paznokci. Jeśli więc na blogu lub Insta widzicie dłonie ze starannym, kolorowym manicure, to wiedzcie, że to nie moje dłonie.
W liceum nosiłam krótką fryzurę. Raz po wyjściu od fryzjera moje włosy były tak krótkie, że się popłakałam i przez kilka dni chodziłam w czapce.
Słodycze sklepowe mogłyby dla mnie nie istnieć. Wyjątkiem jest Kinder Bueno.
Z domowych obowiązków najbardziej nie lubię mycia okien. Uwielbiam za to prasowanie.
Kocham zwierzęta. Od kiedy pamiętam w moim domu zawsze były psy i nie wyobrażam sobie, że kiedyś miałoby się to zmienić. Oprócz psów miałam też świnki morskie, kota, króliki, chomiki i rybki.
Nie umiem kłamać.
Lubię zakupy w second handach. Ponad połowa mojej szafy to ubrania z drugiej ręki.

Im jestem starsza, tym bardziej cenię sobie wygodę. Dlatego tak rzadko można mnie teraz zobaczyć w butach na obcasie, w których jeszcze kilka lat temu z upodobaniem kroczyłam przez życie. W mojej garderobie nie ma też praktycznie żadnych dżinsów. Jakoś ich nie lubię. Za to kocham sukienki. Mogłabym w nich chodzić przez okrągły rok. Problem w tym, że nie przepadam za rajstopami.
Uwielbiam wszelkiego rodzaju sery pleśniowe. Dlatego pewnie nigdy nie zostanę weganką.
Jestem WWO. Wszystko odbieram mocniej, bardziej. Nie lubię hałasu, tłumów, głośnych osób. Kiedyś złościła mnie moja empatia i (nad)wrażliwość. Teraz zaczynam je postrzegać w kategorii zalet.
Nie umiem pływać. Próbowałam się uczyć, ale jak na zodiakalną Rybę, mam jakiś nieuzasadniony lęk przed wodą.
Przez kilka lat miałam obsesję na punkcie butów. Zgromadziłam ich około 60 par. Ile z ich założyłam w ubiegłym roku? Nie pytajcie…
Jeśli miałabym wymienić jedną cechę, której nie cierpię u innych osób to byłaby to niesłowność.
Nie chciałabym mieszkać w mieście. Ma to wiele plusów, ale zdecydowanie wolę wieś.
Od 12 roku życia noszę okulary. Jednak muszę przyznać, że zdecydowanie wygodniejsze są soczewki, zwłaszcza jednodniowe.
Najlepsze pomysły przychodzą mi do głowy pod prysznicem.
Panicznie boję się pająków.
Niczego nie żałuję. Nawet jeśli coś w danym momencie życia wydawało się katastrofą, później często okazywało się błogosławieństwem.