Wszystko jest po coś. Ten nieco dziwny i momentami trudny czas, jaki teraz przeżywamy, także. Kiedy zwyczajny pęd życia mocno zwolnił, mamy wreszcie jakby nieco więcej czasu na wszystko. Podpowiadam, jak go wykorzystać, by mieć poczucie, że nie był on zmarnowany.
Grubosz widłakowaty to jedna z roślin, które na początku mojej „zielonej” przygody omal nie straciły życia. Jednak szybko okazało się, że wystarczy mu sporo wody i duża ilość światła, żeby pięknie się rozrósł i cieszył oko swoim nietypowym, acz niezwykle dekoracyjnym wyglądem.
W każdej sytuacji są jakieś pozytywy, trzeba tylko umieć je wyłuskać. I w trudnych czasach narodowej kwarantanny to na nich należy się skupić, jeśli chcemy zachować zdrowie psychiczne. Zamiast słuchać raportów o kolejnej liczbie zakażonych wyjdźmy na spacer, na balkon, albo chociaż otwórzmy okno. W powietrzu czuć już wiosnę, forsycje lada dzień rozkwitną, pojawiły się też pierwsze motyle. Świat mocno zwolnił, ale wiosna przyszła zgodnie z planem.
Jeśli macie już dość słuchania o kolejnych przypadkach wykrycia wirusa z Wuhan, wyłączcie tv, odłóżcie telefony i sięgnijcie po książki. Dla mnie to prawdziwa ucieczka w inny świat. Przyda się każdemu, kto nie chce zwariować w tych trudnych czasach. A jeśli podobnie jak ja – jeszcze do niedawna nie znaliście książek Karoliny Wilczyńskiej, to dziś podpowiadam, dlaczego warto po nie sięgnąć.
Co miesiąc dosłownie zwijasz się z bólu. Nie pomagają tabletki przeciwbólowe. Szukasz pomocy u lekarzy, ale według statystyk minie 8 do 10 lat, zanim któryś z nich postawi właściwą diagnozę. Większość myśli, że przesadzasz, bo przecież okres musi boleć. Może i musi, ale nie AŻ TAK. Więc poszukaj innego lekarza i nie daj się zbyć, endosiostro.
Jeśli waszym noworocznym postanowieniem było jedzenie większej ilości warzyw to ten wpis musicie koniecznie przeczytać. Tu będą niemal same warzywa z odrobiną dobrych tłuszczów. Nawet jeśli niekoniecznie jesteście fanami brokułów, warto wypróbować ten przepis, bo każdemu przyda się taki zastrzyk witamin wiosenną porą.
Brakuje mi słońca, za to przybywa pustych doniczek. Topnieje książkowy stosik hańby, a ja jestem coraz częstszym gościem w bibliotece. Ale oto nadszedł marzec, a wraz z nim nowa energia do działania i nadzieja na prawdziwą wiosnę. A tymczasem pora podsumować luty.
„Czarnobyl. Historia nuklearnej katastrofy” to książka dość świeża, bo ukazała się na rynku pod koniec ubiegłego roku. Podobnie zresztą, jak recenzowane przeze mnie niedawno „O północy w Czarnobylu”. Ta sama tematyka, dwóch różnych autorów i diametralnie różny sposób prezentacji wydarzeń. Kto wypadł lepiej w tym zestawieniu – angielski pisarz czy ukraińsko-amerykański historyk? Recenzja będzie miażdżąca.
Trening czyni mistrza. To powiedzenie sprawdza się nie tylko w sporcie. Żeby dobrze pisać, trzeba dużo czytać. I dużo pisać. Nawet jeśli czasem litery zupełnie nie chcą się układać.
Nie wiem jak i kiedy się to stało, ale z kompletnego roślinnego laika, stałam się roślinną pasjonatką. Jeszcze rok temu nie znałam nazw połowy roślin, jakie miałam w posiadaniu, teraz mam w domu cztery odmiany epipremnum, trzy różne fikusy i sansewierie oraz całe mnóstwo innych roślinek, na których temat wiem już całkiem sporo. I choć zaczyna mi brakować miejsca na kolejne okazy, wciąż kombinuję, gdzie upchnąć jeszcze jedną doniczkę.
