Odpuszczanie to nie lada sztuka. Bo skąd wiedzieć, kiedy odpuścić? Może akurat jesteś o krok przed osiągnięciem celu? A może właśnie potrzebujesz odpuścić, żeby nabrać dystansu i spojrzeć na wszystko z innej perspektywy? A gdzie w tym wszystkim miejsce na kreatywność?

Jakoś wyjątkowo trudno wraca mi się do pisania, bo wszelkie przerwy w tej ukochanej czynności mocno wybijają mnie z rytmu. Ale wszystko jest po coś. Czasem dobrze się zatrzymać i tak po prostu dać sobie czas. Nie wymagać, nie oczekiwać, nie gonić, a zamiast tego w swoim tempie wracać na właściwe tory.

Mamy wiosnę, mamy zniesienie obostrzeń, wreszcie możemy pożegnać znienawidzone maseczki. Ale mamy też ogromną niepewność i czający się gdzieś z tyłu głowy strach, bo trudno przewidzieć, co przyniosą kolejne tygodnie. Tylko przyroda od tysięcy lat trwa nieprzerwanie w swoim cyklu...

Pod koniec stycznia, zwłaszcza takiego deszczowego i wietrznego, tęsknota za wiosennym ciepełkiem staje się jeszcze bardziej obezwładniająca. I możesz sobie tłumaczyć, że trzeba żyć teraźniejszością, że przecież nie masz powodów do narzekań, ale w środku aż Cię skręca na myśl, że to dopiero środek zimy...

Czy Wy też macie poczucie, że w naszym społeczeństwie istnieje jakieś dziwne przekonanie, że piątek jest najlepszym dniem w tygodniu i zwykło się żyć "byle do piątku"? A przecież życie nie składa się z samych piątków, a inne dni tygodnia wcale nie są od niego gorsze.

To doprawdy niesamowite jak postrzeganie czasu zmienia się wraz z wiekiem. Im jesteśmy starsi, tym bardziej czas zdaje się przyspieszać. Przyjemne momenty mijają w mgnieniu oka, a te, których do przyjemnych zdecydowanie nie można zaliczyć, ciągną się w nieskończoność.