Mamy wiosnę, mamy zniesienie obostrzeń, wreszcie możemy pożegnać znienawidzone maseczki. Ale mamy też ogromną niepewność i czający się gdzieś z tyłu głowy strach, bo trudno przewidzieć, co przyniosą kolejne tygodnie. Tylko przyroda od tysięcy lat trwa nieprzerwanie w swoim cyklu…
Kupujesz wciąż nowe rośliny, a one uparcie nie chcą rosnąć? A może masz jakiś roślinny okaz, który mimo upływu czasu wciąż stoi w miejscu jak zaklęty? Zanim sięgniesz po środki mające rzekomo przyspieszyć wzrost Twoich roślin, najpierw znajdź źródło problemu. Podpowiem Ci, gdzie go szukać.
Właśnie odkryłam kolejnego znakomitego pisarza na naszym polskim podwórku. Cieszy mnie to niezmiernie, bo miałam już w tym temacie chwile zwątpienia. Tymczasem „Skrucha” Marka Stelara na nowo przywróciła mi wiarę w polskie powieści kryminalne. Choć to może bardziej thriller… Jest w nim wszystko to, co najbardziej cenię w takich powieściach – zagadki z przeszłości, odrobina psychologii i duża doza prawdopodobieństwa.
Jeśli jesteście z Podkarpacia, zapewne dobrze znacie te placki na sodzie, zwane proziakami lub broziakami. Choć ich przygotowanie nie wymaga ani wielu składników, ani też długiego czasu spędzanego w kuchni, po raz kolejny okazuje się, że w prostocie siła. Proziaki, zwłaszcza te wypiekane na blasze mają niepowtarzalny smak, a różnorodność dodatków, z jakimi można je serwować, sprawia, że jest to niezwykle uniwersalna potrawa. Miłośnicy glutenu, do kórych się zaliczam, będą usatysfakcjonowani.
Chciałam zrobić sobie małą odskocznię od kryminałów i mój wybór padł na „Przyjaciółkę” Iwony Mejzy. Choć okładka może zwodzić i obiecywać lekką i przyjemną zawartość, to wnętrzu książki daleko do sielankowych powieści. Czy zatem była to dobra decyzja, skoro książka kończy się w takim momencie, że nawet autor powieści kryminalnej ma czasem dla czytelnika więcej litości?
Nie znałam wcześniej żadnych książek Bartosza Szczygielskiego. Tak naprawdę jego najnowszy thriller zainteresował mnie tylko z tego względu, że szukałam jakiegoś powiewu świeżości – kryminalnej historii opowiedzianej przez nieznanego mi autora. No i trafiłam na całkiem zacną historię…
A gdyby tak codziennie zrobić coś dobrego dla innych? Zupełnie bezinteresownie. Jest tyle możliwości, tyle okazji. Nie trzeba mieć nawet nadzwyczajnych środków finansowych na takie działania. Śmiem twierdzić, że obecnie najcenniejszą walutą jest czas i poświęcenie go, by nieść pomoc innym, jest największą wartością, jaką możemy dać drugiemu człowiekowi.
